Structuur en werkingsprincipe

De automatische drukschakelklep bestaat voornamelijk uit een stelschroefplug, een stelveer, een regelklepkern en een klephuis.

Sluit het lagedruktestinstrument aan op de P1-poort van de klep, het hogedrukinstrument op de P2-poort en de oliedrukbron op de P-poort.

Wanneer de schakelklep werkt, wordt de regelklepkern 4 tegelijkertijd onderworpen aan de hydraulische druk F1 die inwerkt op het oppervlak A1 door de oliedruk die de klepkamer binnengaat, de hydraulische drukken F2 en F3 die inwerken op het oppervlak A2 en het oppervlak A3, en de veerkracht Ft die wordt gegenereerd door de veercompressie.

Aangezien de structurele afmetingen van de schakelklep eenmaal zijn bepaald, zijn F1, F2 en F3 alleen evenredig met de werkdruk p van de hydraulische olie, kunnen deze drie krachten worden vereenvoudigd tot één kracht Fy.

Fy＝C.p

Waarbij C constant is

Veerkracht:

　　Ft＝K.Δx

De evenwichtsvergelijking van de K-veerstijfheidskracht kan worden geschreven als:

Fy－Ft＝0

Daarom kan een relatie tussen druk p en veervervorming Δx worden vastgesteld:

Δx＝A.p

Waarbij A een constante is die alleen betrekking heeft op de structurele afmetingen en de veerstijfheid van de automatische drukschakelklep.

Uit deze formule kan worden afgeleid dat de verplaatsing van de regelklepkern Δx recht evenredig is met de werkdruk p van de olie die de klepkamer binnengaat. Dat wil zeggen dat wanneer de systeemdruk een bepaald niveau bereikt (de schakeldruk die is ingesteld door de stelveer), Δx ook groot genoeg is en de regelklepkern beweegt om de P1-poort te bedekken, waardoor de olie die van P1 naar buiten wordt geleverd, wordt afgesloten, waardoor de lagedrukmeter wordt beschermd. De maximale verplaatsing van de regelklepkern kan worden beperkt en de relatie tussen de regelklepkern en de P1-poort is positief bedekkend om te voorkomen dat de regelklepkern overmatig wordt verplaatst.